Kimse Yok Mu? | Ömür Balcı

Eyy , dünyayı kirleten devler (!) bırakın yıldızlardan gönlüme serinleten ışık yağmuru aksın… Kurtuluşumuz, insan olma yarışında inanın!.. Kendinizi kasmasanız, aynadaki beninize bakıp saşacaksınız… Sizler de hırslarınızdan kurtulursanız , damıtık gönül göllerinde arınacaksınız…
Sizlere üzülüyorum aslında !… samimiyetsiz insanlarla çevrili dünyanız… Öldürücüdür, güç zehirlenmesi, utancınızı bastırmak için mi bağırmaktasınız!…
Paçalarınızın içinde saklı yapay yükseltiler; inin deniz seviyesine, kendinize gelin!…
⚘⚘⚘⚘
Hiç düşünür müsünüz; nice ışıkları soğurur, karanlık kılar evler!…
Kanunlarınız; sevecen insanlara korunak , psikopatik eğilimlere engel
olmalı elbet!… Kanaat önderliği; sevabı da vebâli de geleceğe taşır… Öldükten sonra da; hatta, sonsuzca minnetle anılmaktadır keramet!…
Ve diliniz; kötülere kırbaç gibi uyarı aracı, iyilerin gönlüne – serin ırmaklara düşen gül- olmalı!…
Evimdeki kedim bile empatik bağ kuruyor benimle… Şarkı söylersem, mutlu çalımlarla cirit atıyor dört köşeye… Sessizce döktüğüm göz
yaşlarımdan, tavrıyla hüzün devşiriyor… Patisiyle değil de sanki yüreğiyle şakağıma yumuşacık dokunması, tesellisi kendince…

Kâbus bitsin istiyorum… Hapishane demirlerinde zonkluyor beynim…
Yoksa, tımarhanede miyiz!… Yarı belimize kadar betonlarda kaskatı geleceğimiz!…
Çocukları… Ağaçları… Börtü- böceği… Endemik bitkileri… Kadınları katleden fay hattı
yüreğimizde!…
Bu kadar serzeniş çok mu???…
Sizi, özünüze dönmeye “ÇAĞIR ÇAĞIR ” çağırıyorum… KİMSE YOK MU???…

Aralık 2019