Kimse Bilmez | Yılmaz Pirinççi

Bazen bir ömür sürersin bir sevdaya

Ruhunu verirsin.

Nefsini terbiye edersin sesinde.

Kendini yeniden yaratırsın onun için.

Bir resim sende öyle kutsanır ki.

Adını bile diyemezsin kimselere.

Öyle ki bazen kendinden bile korursun.

Yarım asırlık bir ömrün başında kavak yelleri

Adım adım yürüdüğün bir mucizenin ayak seslerini duyarsın.

Her kapı ona açılır.

Her gün ona uyanırsın

Bazı şeyleri yazıya dökecek kelime bulamazsın.

Hani gerekse canını seve seve vereceğin bir sevdaya an gelir bir adım yol gidemezsin ve bunun acısını bir tek sen yaşarsın.

O an canından can gittiğini.

O gün ömrünün eksildiğini kimse görmez

Seni deviren depremlerden habersiz ,içinde verdiğin savaşlardan habersiz şunun şurası der

herkes.

Bu insanın canı yüreğinde demez kimse .

Yani Cane, yerin yedi kat dibine çakılırsın bir anda.

Kim demiş cehennem öte tarafta diye.

Sen içinde onlarca cehennem yakarsın.

Yakarsın da kimse görmez işte.

Sen yanarsın.

İçinde dinamit kuyuları

İçinde seni un ufak eden volkanlar yangından ırmak olur akarsın.

Şimdi ölmek zamanı.

Yılmaz Pirinççi