İçimdeki Gölge | İbrahim Kaymaz

İçimde beni çok iyi tanıyan,
bir yabancı saklı sanki…
Bulacağım her şeyi,
benden önce saklıyor derinlere…
ne kadar seversem seveyim,
dost sohbetlerini…
tutup kolumdan çekiyor izbe bir yere…
elimde değil inanın,
öyle tutsak etmiş ki beni kendine,
hiç hayır diyemiyorum,
” Ya o da giderse ” diye…
kimse beni bulsun istemiyormuş gibi,
herkesten saklamış eşkalimi,
gülümseyen suratlar çizmeliyim sabahlara,
anlamasınlar sakın halimi…
Ne zaman sokağa çıksam,
güneş çoktan göçmüş oluyor akşamın ülkesine,
Bu yüzden gölgem hep önümden yürümekte,
kovalıyorum…
Fakat…
Tutamıyorum elini…

İbrahim Kaymaz