Hoşça Kal | Yılmaz Pirinççi

Eski şiirleri karıştırıyorum seni düşünürken.
Eskimeyen düşleri.
Kaç kez yansıdı gülüşün o duvarlara
Kaç kez kırıldı içinde sesin.
Bütün şiirlerde derin bir soluklanma anıdır şimdi ismin
Ve ahhh deyişim.

Gözlerine inen yılları bir takvim yaprağı gibi koparıp atmak mümkün olsa.
Omuzdan öpmenin yorgunluğa iyi geldiğini derler ya
Dudaklarımı bırakırdım omuzlarında.
Ellerim senin olurdu.
Sonsuz bir geceye yürürdük seninle
Hiç konuşmadan.
Biliyorsun, konuşmak acıtır bazen.

Eski zamanlara imreniyorum
Şiirin icat edilmediği zamanlara.
Taşla sopayla öldürüyorlardı insanlar birbirlerini
Şimdi bir tek kelime yetiyor.

Hani gidiyorum ama alacağın olsun der gibi.
Hiç söylenmemiş bir veda bakışların

Sen yinede hoşça kal.
Kurban olduğum

Yılmaz Pirinççi