Farazi Dualar | Yusuf Gökbakan

Bu bir biat

Farkına vardı bile çoktan

Yalın ayak, kahve renkli sülünler

İçinde medyum kısssalar barındıran…

Bu bir rica gözlerine

Aşkın sapandan marazi fırlayışı,

Ricatı uzadıkça uzayan bir şehre.

Gergin halatlar

Gerilmiş bulutların patlayışı iffetle..

Bu bir hayrat, aracısız melhem

Bir nevi afaki beklenti meçhulden

Bir kürsübaşı;

Akşam akşam yağıyor titreyişler,

Karışıyor bir ud kirpiklerime

Dudağım ne fısıldıyor öyle

Belki bir yalvarışı.

Askıya asılı bir derviş ceketi

Mora çalan gölgelerin raksı belli belirsiz

Var da yoksun mızraplarda

O mızraplar ki verir ahengi

Usanca batmış yuvarlı aynalara.

Bu bir ukba , rest cıngarı ufka

Ya hu; yarılası karanlığa

Ya muin; derman aşkınlığa

Saçlarını koyuyorum masaya

-Küt kesilmiş-

Sandalyede yalnız gözlerin kalıyor

Utanıyor tarak ondan evvel seyyah

Kıbleler değişiyor aşkta bir muştuyla

Bir muammayla çözülüyor esrar

Dönüyorum arka üstü

Yüzün değiyor yüzüme;

Yüzüm doluyor özüne .

Yüz kere vuruyor avcıyı ceylan ah!

Avcı fazla berhudar her kurşunda.

Mağrurluğu geçemiyor yine de ceylanın,

Güzelliğinin önüne;

Güzel gülümsüyor çirkin avcı.

Sonra kesiliyor fasıl.

Fasıla vermeyen bir çan sesi..

Adımlar birleşmeden,

En kötüsü buluşmadan eller,

-oysa deliresiye tutuşmak isterken-

Buluyor yetim çocuklar hüznüyle bizi,

Bükülü boynuyla pus bir veda;

Her rengi dökülüyor tuale

Yüzlerce tonda.

Koluna takıyorum en viran gidişimi,

Bir aşk oluş onuru bırakıyorum sana

Sen bende kalıyorsun zaten

Karıştığımda sislerin kucağına.

Sus pus kalışın bile çığlık çığlık sevda:

Bu bir ifrat; farazi dualarda…

YUSUF GÖKBAKAN