Ellerini Seviyorum | Kadir Benek

…
Sevdasını yüreğimde ağırladığım. Derdine, kederine boyun eğdiğim, ömrümün ecesi, gecemin nuru, bir değil, bin tanem, nur tanem,

Hayatım boyunca ilk kez kaçtım ilk kez korktum, ilk kez canan bildiğim biri için bir mektup yazıyorum.

Ellerim titriyor, göğüs kafesim kalbime dar geliyor, yazamıyorum. 
Hiç bu kadar yazarken zorlanmadım, hiç bu kadar sözcükler pranga misali parmaklarıma vurulmadı. Bir cümlenin orta yerinde durmuş sadece seni düşünüyorum. 
Ne zaman alfabenin on altıncı harfi duysam okusam, hissetsem gecenin en karanlığında çile dolduran bir yıldızın keder gibi bir hüzün konuyor dudaklarıma.
Ne yalan söyleyim isminin baş harfini bile okurken boğazımda düğümleniyor

Hürriyeti elinden alınmış, kafese mahkum edilmiş bir kuş gibi saatlerce gökyüzüne bakıyorum biçare ve üzgün.
Ben bunları yazarken hüzünlerde, sen okurken yine gülümseyeceksin, yine abarttığımı düşüneceksin. Belki de mektubumun orta yerinde yırtıp çöpe atacaksın. Kim bilir belki de gözlerinden iki damla yaş akar ve ben herşeyimle sana yürür, bendi yıkılmış bir nehir gibi senin yüreğine akarım.

Ömrüm yetsin, izin versin kaderin alın yazısı ve ben zamana adanmış tüm sözcükleri senin için yazayım.

Evrendeki tüm şairleri şiir yazmamaya mahkum etmek isterdim. Sadece ben sana yazmak isterdim sadece benim sana yazdıklarımı okumanı isterdim. Biliyorum seninle karşılaşmamız imkansız, bu hayatın bana ve zamanın bana verdiği en büyük ceza. 
Cezam uzaktan sana yazarak ellini tutmadan gözlerine dalıp ta cenneti görmeden yaşayarak bir cehennemde yanmaya mahkum edilmiş.

Yani nur tanem, yılanın kuş yuvasına göz diktiği hain bir zaman için de yaşıyorum, adına yaşamak denirse.

Ellerine benim yerime dokun şimdi ve tekrarla benim için:
Ellerini seviyorum, sana dokundukları için…
..
Kadir Benek