Bir Ezginin Şiiri | Selahattin Utkun
Yeşil bir ırmağın göğsünde ezgiler
Çemberinde ay uçları
Yüreklere değer de dağlarca büyür.
Bütün sular şimdi tutuksuz
Bütün denizler kardeş
Bir şehrin gözlerinde gül tutuşur.
Mesela kavgalardan da uzağım
Öfkeler gül dibinde beyaz aşk.
“Üşümüş gözlerinde sıcacık özlemler”
Dolu dizgin türküler boşalır da
Zakkum kokulu havaları da unuturum.
Bu gece dal uçlarında kuşlar yürür
Teninde güneş saklı özlemler yürür
Bu gece dağlar hepten aşklaşır
Dudaklara serin öpüşler yürür.
Mesela rehin alınmış gülüşleri
Pervasiz yalanları, talanları
Sinsi pusuları da unuturum.
Bu gece türküler kar çiçeği açar.
Öyle bir kış güverir ki
Acılar kendi dallarından bir bir sıyrılır
Karanlıklar biter
Prangalar sökülür
Güneş zülme karşı yiğitçe durur.
Dere kenarına nice güller dikilir
Güller ki her biri umut tanesi.
Muhbirlerin yüzüstü devrildiği zamandır
Devriyeler tüm tuzaklarıyla yıkılır
Hava aşk kokar, kuşlar özgürlük.
Şiir omuzunu yüreklere yaslar
Koynunda nice temmuz
Neruda Nazım’la buluşur belki
Arif ” Hınca hınç mısra doludur.”
Bu ırmağın göğsünde yeni ezgiler
Incecik ve tezcene büyür
Dudaklarından sevdalı günler
Kirpiklerinden bir nazlı halk doğrulur.
SELAHATTİN UTKUN