Alda Gel | Cevdet Vural
bakma öyle
yorgun bıkkın ve ezik
yetmez mi doğarken peşin ağladığın
hele bir yekin
hele bir oynat sol yanındaki cevheri
kamçıla umutlarını
bir küfür savur karanlıklara
ve orada bırakma
gel seni bekliyoruz
küfürlerini alda gel
deki gülme sırası bizde
gül ağıtlardan uzak
ortak et yıldız yıldız gözlerini
ve gül göbeği gamzelerinle
gülüşlerini alda gel
bir türkü söyle mavilere
güneşe yıldıza aya
asılı kalmasın gecelerde
türkülerini alda gel
gel de değsin omuzlar birbirine
bir zincir gibi
tutuşalım el-ele coşkuyla
halaylarını alda gel
gel özlüyorsan özgürlükleri
pırıl pırıl güneşi
aşıksan yıldızlara güllere
düş sevdiklerinin peşine
sevdalarını alda gel
teslim olma kadere
sil alnındaki yazıyı terini siler gibi
çık karanlıklardan
ışıklar seni bekler
atma içine sakın
toprağa göm acılarını bir tohum gibi
bir damla terin düşsün üstüne
yeşersin yedi veren güller gibi
güller açsın yüzünde
geride kasın yalnızlığın
geride kalsın acıların dertlerin
ağıtlarını alda gel
yetti de ağladığın zamanlara
yeni bir umutla
gülüşlerini alda gel
olmuyor geçmişler gelecek
hele bir sil geçmiş acılarını
ne takılıp kal
nede unut
yarınlarını alda gel
gel durma
sevgisiz aşksız gönülsüz yerlerde
sevgilerini alda gel
geride kalsın korkuların
cesaretini alda gel
arkada kalmasın gözlerin
hep ileri baksın göz bebeklerin
gözlerini alda gel
hiç söz etme yenilgilerden
teslim olma cellatlara
bırak işsiz kalsın cellatlar
yüreğini alda gel
sevmiyorsan zulümleri acıları savaşları
ölmesin istiyorsan çocuklar
orada kalsın lanet olası savaş seviciler
sen barışı alda gel
barışları yaz ak kağıtlara
sevgileri gülüşleri yaz
mavilere söyle türkülerini
kalemlerini alda gel