Esinti | Ömür Balcı

Ses karanlıktan geldi

aydınlığa süzülmenin ürkekliğiyle

yorgundu, adımlarında harap gölgeler

bir rüzgâra meyletti önce

sonra fırtınadan korktu

itiș kakıș bir koroya sürüklendi

acılar tiz haykırıyordu

bu karmașanın maystrosu yoktu

ya da gizli özneydi

en kanayan suskunluklar giyindi

titredi

yok olușa can atıyordu

ürperdi

çok uzak diyarlardan

hiç bilmediği bir ıșık sızıyordu

kanat dipleri acıdı

ıșıltılı camların

karanlıklar soğurduğunu biliyordu

güzel sesler bile bu ağıtta

renksiz, âhenksizdi

herkesin hıç/ kırığı

içindeki zifirî gecede sisti

ses ki bazen lokman esintisidir

dalgalarda boğulan iniltilere

yakamoz değișidir

birden içindeki tünelden

umuda baktı

çividî bir renge dönüștü yer

ıșıkla sesin çıtırtısını beklerken

uyandı.

Ö.Balcı esintili temmuz 2020